The Sirens (Detroit, MI, U.S.A.)
Pevačica i idejni vođa detroitskog all girl sastava The Sirens, Muffy Kroha, uspešno je uparila sklonost ka ekstravagantnoj modi i želju da predvodi rokenrol bend. Pre 5 godina okupila je četiri najzgodnije cice detroitske garažne scene i formirale su glam-rock cover band atrakciju The Sirens.
Muffy se već poreklom na neki način uvukla u detroitsku rokenrol scenu 90-tih (njen stariji brat Danny Kroha je krajem 80-tih sa Mickom Collinsom osnovao The Gories). Pored toga bila je i član nekoliko kratkotrajnih grupa iz tinejdžerskih dana. Ideja da okupi ženski glam-rock bend koji će u njenim kreacijama da svira glam i R’n’B/soul hitove sazreva punu deceniju i tokom 2001. nastaju The Sirens. Pridružile su joj se Deanne Iovan (ex-Dirtbombs, Come Ons, Gore Gore Girls), Melody Licious (ex-Gore Gore Girls), Aran Ruth (ex-Outrageous Cherry) i Michelle Lannoo.
Njihovi atraktivni živi nastupi u istovetnim otkačenim kostimima, privukli su Jima Diamonda (najpoznatiji američki producent garage rocka, vlasnik Ghetto Recorders studija) koji im je ponudio da snime singl u njegovoj produkciji i nepunih godinu dana posle prvog singla, 2004.‚ snimaju još jedan singl i prvi, istoimeni album sa Michaelom Ivinsom kao producentom, basistom Flaming Lips. Birane obrade glam-rocka i 60’s soula objavljuje Get Hip Recordings krajem godine, omogućivši im da dođu do šire publike, samim tim i do šanse da se predstave u svom pravom izdanju, a to je živi nastup. U slučaju The Sirens to je naročito bitno jer ideja koja ih je okupila nije da sede u studiju i snimaju albume mesecima, već da rokenrol publici podare jednu totalnu predstavu – za oči, uši i dušu. Pet dobrih riba u šljaštećoj garderobi koju je Muffy dizajnirala, sve listom iz zvučnih imena detroitske rokenrol scene i piče obrade 60’s soula i 70’s glama – zvuči znanto uzbudljivije i glamuroznije nego da se ponovo skupe Slade ili Sweet.
Početkom 2005. dolaze na prvu evropsku turneju deleći binu sa Nashville Pussy i BellRays, a po povratku u Detroit nastavljaju da sviraju po svim bitnim lokalnim klubovima uz par kraćih turneja po kaliforniji i srednjem zapadu.
Koncertna aktivnost opada krajem prošle i početkom ove godine jer dve cure odlaze iz benda, a Deanne Iovan se pomera sa pozicije bubnjeva na bas gitaru. Na drugoj gitari i bubnjevima su od pre nekog vremena Miguel Che Guitarra i Dave Maylarsh. Prve recenzije koncerata nove postave, ovaj put sa 2 muške sirene, obiluju pohvalama u kojima se The Sirens nazivaju modernom verzijom Slade sa kraljicom ženskog rocka na vokalu – Joan Jett. Raskošan, viskijem i cigaretama u crno obojen vokal Muffy Krohe i njena gorostasna pojava na bini u čizmama sa petom od 10 inča u blještavoj, iščašenoj odeći, samo su delić šarma koji ovaj sastav poseduje. Uigranost koncertnog nastupa petoro jednako luckasto odevenih osoba, sa mnogo padanja na kolena i podizanja gitara u vis, izbor najboljih sing along glam hitova (Suzy Quatro, Slade, Sweet) i probranih 60’s R’n’B/soul hitova kakve su pevale Ronettes i Marvelettes, te izgled ovovremenih Spiders From Mars i petogodišnji staž na binama širom SAD i Evrope najbolja su potvrda kvaliteta ove detroitske skupine. Što reče jedan recenzent njihovog koncerta: «Najbolje bi bilo da The Sirens uvek, bez obzira na visinu popularnosti bendova sa kojima sviraju, nastupaju poslednje. Posle njihovog furioznog seta čovek, prosto, nema ni snage, ni želje da vidi bilo šta drugo! Nije čudo što je publika tokom skoro čitavog nastupa glavnih zvezda (u ovom slučaju radilo se o power-pop sastavu The Boss Martians) tražila da i dalje gleda, sluša i uživa uz The Sirens».
The Sirens nastupaju u SKC-u u petak, 26. maja u okviru svoje dvonedeljne turneje po Srbiji. Zanimljivo je da je planirana evropska turneja iste dužine, gde bi Sirene svirale tek koncert ili 2 kod nas. Međutim, lepe reči koje su o koncertima i publici čule od Dirtbombs, Kid Congo Powersa i Boss Martians opredelile su ih da naprave jedan ne baš mali podvig – da sve datume namenjene za turneju potroše ovde. Ne ključno, ali svakako vrlo bitno pri donošenju ove odluke bila je i želja Deanne Iovan da po prvi put poseti domovinu svojih roditelja.
Gosti: INDIE-GO! (dj team) i novosadski surf/punk rokeri RAGMAN!!
sajtovi:
the sirens
indie-go!
ragman
muzika:
hellraiser
chez maximes
i’ve got to use my imagination
destroy that boy
ain’t gonna cry no more
RASPORED:
petak 26. maj – beograd @ skc (w/Ragman + indie-go!)
subota 27. maj – refract festival, kragujevac @ dom omladine
nedelja 28. maj – refract festival, zrenjanin @ kulturni centar
ponedeljak 29. maj – refract festival, banatsko novo selo @ springfield
utorak 30. maj – paraćin @ galerija (w/Ragman)
sreda 31. maj – nova crvenka @ izletište ‘potok’ (w/Ragman)
četvrtak 1. jun – šabac @ kulturni centar (w/Ragman)
petak 2. jun – senta @ mojo (w/Ragman)
subota 3. jun – negotin @ arena
nedelja 4. jun – zaječar @ dom omladine
ponedeljak 5. jun – pirot @ pirotsko jagnje
utorak 6. jun – niš @ feedback
sreda 7. jun – vrnjačka banja @ podroom
četvrtak 8. jun – subotica @ sax
petak 9. jun – sombor @ klub aut (w/Ragman)
subota 10. jun – bečej @ floyd
The Intelligence
Kao i svaki trend, trenutni revival post-punk zvuka je doneo mnoge dobre, ali i gomilu loših bendova. Svako ko zna materiju shvata da su loši oni koji dominiraju top-40 listama, MTV-jem, te lokalnim nazovi alternativnim radio-stanicama. Sreća da ima i bendova koji bi radiji da istražuju pomenuti žanr i unapređuju ga, nego da se očešu o isti.
Kao i u originalnom post-punku s kraja 70-ih i početka 80-ih, i danas bendovi koji prodaju najviše nosača zvuka nemaju mnogo umetničkih vrednosti. Ono što su nekad bili Pere Ubu, Homosexuals i This Heat danas su The Intelligence iz Sijetla.
Takođe, za razliku od raznih Bloc Party/Franz Ferdinand itd. , bendovi kao Intelligence se nisu osnovali juče, album izdali danas, da bi ga vi zaboravili već sutra. Intelligence su u ovoj ili onoj postavi, ovde ili onde godinama.
Lars Finberg, gitarista, vokal i šef benda osnovao je The Intelligence 1999. u Sijetlu. Ubrzo po osnivanju krenuli su da izbacuju singlove budući da je Lars suvlasnik nezavisne etikete Dragnet Records te je svoju kreativnost lako mogao da materijalizuje u finalni proizvod spreman za brojne fanove post-punka.
Lars je «odgovoran» za mnogo dobre muzike koja je eksplodirala iz rokenrol underground-a početkom novog milenijuma. Zapažen je njegov doprinos post-apokaliptičkom pop svetu sastava A-Frames, takođe iz Sijetla, a treba pomenuti i The Dipers, lo-fi noise bend koji je još jedna od igrački mladog i talentovanog Finberga.
Ostali članovi potiču iz samog jezgra izuzetno aktivne i produktivne art-punk scene Sijetla, iz bendova kao što su pomenuti A-Frames i Dipers, te Double Fudge, Popular Shapes, Tokyo Drifters, Blow Up itd.
The Intelligence su nedavno objavili drugi album “Icky Baby” za In the Red Records, jednog od najatraktivnijih američkih nezavisnih izdavača ovog momenta budući da su pre samo nekoliko dana izdali i come back album legendarnih Sparks. “Icky Baby” potvrđuje da su The Intelligence bend u punom kreativnom zamahu koji s pravom može poneti krunu naslednika svih dosadašnjih istraživača unutar strukture pop pesme. Bilo da se radi o new wave ili post-punk zaostavštini Gang Of Four, Pere Ubu ili Fall ili o relativno mladom nasleđu guitar noise bendova poput Tar, Cows ili Jesus Lizard, The Intelligence nadahnuto stapaju svoje uticaje u muziku koja je moćna, bučna, ali istovremeno i muzika uz koju može da se igra, a ne samo mlati glavom napred-nazad. Posebno je za pohvalu svesno oskudna produkcija, potpuno neočekivana za, ipak, jedan pop album. Škripa 2 gitare, šuplji zvuk bubnja, vokal propušten kroz nekoliko efekata i bas linije koje pucaju pravo u želudac, uz svu glasnoću, sirovost te klasičnu lo-fi produkciju, samo su spoljni, gotovo zaštitni omotač pop pesme koju stvaraju Lars Finberg i The Intelligence. U nepunih 26 minuta i 13 pesama na albumu “Icky Baby” pored neobične plesne i pop muzike, nalazi se i odgovor na pitanje “ima li danas u pop svetu bendova koji su spremni da zaborave predvidljivu i sveprisutnu jednačinu pop pesme i potraže novu kao što su to nekada činili Gang Of Four, Wire ili Pere Ubu?”. Naravno da ima, a sigurno su jedni od najvažnijih upravo The Intelligence. Sreća da ljudi kao što je Larry Hardy, vlasnik In The Red Records postoje i imaju njuh da osete koji album treba objaviti i u kojem trenutku, tako da će se i ovaj iskusni potez izdavača vremenom isplatiti. Ne samo njemu i bendu, korist je znatno šira i odnosi se i na sve one ljubitelje muzike koji ne pristaju na diktate industrije.
Pored The Intelligence, te pomenutih Sparks, za In The Red Records snimaju i snimali su: Boss Hog, Pussy Galore, Andre Williams, Dirtbombs, Cheater Slicks, Ponys, Bassholes, Deadly Snakes, Tav Falco, Hunches, Reigning Sound itd.
Tokom evropske turneje Intelligence će održati i 2 koncerta u Srbiji:
29. april – Subotica @ yu fest kafe
30. april – Beograd @ SKC (gosti: indie-go!)
muzika:
nice tries
confidence
garbage in garbage out
BAMBI MOLESTERS u Beogradu
Dakle, trebalo je četiri pune godine da prođe, pa da konačno dovedem i najbolji surf bend na Svetu, po rečima Luxa Interriora (The Cramps) – The Bambi Molesters.
Petak, 7. april @ SKC. Gosti: Welcomin’ Committee In Flames i The Babies.
bambi molesters
babies
Pročešljajte sajtove, dosta su dobro urađeni + ima dosta pesama za skidanje i nekoliko video spotova za one sa bržim netom.
BIO:
Dinko Tomljanović- gitara
Dalibor Pavičić- gitara
Hrvoje Zaborac- bubnjevi
Lada Furlan Zaborac- bas
The Bambi Molesters je grupa nastala pod utjecajem garage i surf klasika 60tih godina. Prve demo snimke grupe snimljene su 1994. godine, a prvi objavljeni album „Play Out of Tune“ je objavila nezavisna izdavačka kuća „Listen Loudest“ iz Zagreba, 1995. godine. U to vrijeme postali su jedno od značajnijih imena hrvatske underground scene, te osvojili naslov pobjednika alternativnog festivala „Art & Music“ 1996. godine u Puli.
Prvi službeni studijski album, “Dumb Loud Hollow Twang” 1997. je objavila hrvatska nezavisna izdavačka kuća ” Dirty Old Town”. Kompletan album, svih 15 autorskih pjesama snimljen je u nevjerojatnih 3 sata. Album je producirao legendarni kalifornijski DJ Phil Dirt, i isti je kasnije licencno objavila njemačka izdavačka kuća “Kamikaze Records”.
Na prvoj dodjeli novinarske rock nagrade Crni Mačak 1998. godine, The Bambi Molesters su s tim albumom bili nominirani u kategoriji novih rock nada i najboljeg omota.
U isto vrijeme grupa započinje s nastupima u gradovima zapadne Europe, a predstavljajući hrvatsku rock scenu sudjeluje u stvaranju novog, pozitivnog imidža Hrvatske u svijetu nakon rata, i približava Hrvatsku žarištu svjetskih glazbenih događanja.
1999. godine The Bambi Molesters potpisuju ugovor s izdavačkom kućom „Dancing Bear“ iz Zagreba, koja im objavljuje drugi album pod nazivom “Intensity!”. Ovaj je album licencno objavila ista njemačka izdavačka kuća, “Kamikaze Records”. Oba spomenuta albuma bili su pozitivno recenzirani u svjetskoj glazbenoj štampi, a energični nastupi uživo grupe The Bambi Molesters pomažu im priskrbiti reputaciju jednog od najboljih i najoriginalnijih suvremenih surf grupa. Album “Intensity!” je bio nominiran za hrvatsku nacionalnu diskografsku nagradu Porin 2000. godine.
U godinama koje slijede The Bambi Molesters su održali brojne nastupe u Sloveniji, Austriji, Njemačkoj, Italiji, Mađarskoj, Španjolskoj… nastupajući sa grupama kao što su The Cramps, Man or Astroman?, Chrome Cranks, Flaming Sideburns, a u srrpnju 1999. godine po prvi put nastupaju kao predgrupa grupi R.E.M. na njihovom koncertu u Kopru u Sloveniji.
Pjesme sa oba albuma redovito se emitiraju na američkim (KFJC, KFAI, KXLU,WREK, WHUS) i britanskim (BBC RADIO 1) radio postajama. Njihova pjesma “CAlphaE” uvrštena je u originalni soundtrack američkog filma “The Treat” ( Paklena Torta), režisera Jonathana Gemsa (scenariste filmova “Mars napada” i “1984″).
Glazba Bambi Molestersa uvrštena je i u video filmove (”Cross Cuts” Tonix Pictures-a i Dragonfly BMX video programa). Tri pjesme s njihovog prvog albuma tvore soundtrack slovenskog filma “Barabe” (Produkcija:Viba film).
U prosincu 2001. godine Dancing Bear im objavljuje treći album, “Sonic Bullets: 13 From the Hip”. Album je snimljen u kolovozu, a deset mjeseci kasnije, u lipnju 2002. godine licencno ga objavljuje londonska izdavačka kuća ACERecords kao novi naslov njihove podetikete Big Beat. ACE Records je time uvrstila The Bambi Molesters među velikane svjetske glazbe koje ona izdaje poput Isaaca Hayesa, Theloniusa Monka, The Crampsa, The Sonicsa i mnogih drugih.
Na ovom albumu gostuju Peter Buck (R.E.M.), Scott Mc Caughey ( MINUS 5, YOUNG FRESH FELLOWS, R.E.M.) frontmen WALKABOUTS-a Chris Eckman, američki kantautor Terry Lee Hale, i Speedo Martinez, pjevač finskih garage rockera THE FLAMING SIDEBURNS. Album je producirao Edi Cukerić, masterirao ga je Ed Brooks (RFI/CD Mastering, Seattle, USA). 2002. godine ovaj album je osvojio nagradu Porin za najbolju instrumentalnu izvedbu, te tri nagrade Crni Mačak – za najbolju produkciju ( Edi Cukerić), najbolji omot ( Ivica Baričević), te za album godine.
Uslijedile su promotivne turneje u hrvatskoj i inozemstvu. Album je dobio pozitivne kritike u nekoliko svjetskih glazbenih časopisa poput MOJO magazina, UNCUT magazina, te Pitchforkmedia. com. Time su The Bambi Molesters postali jedna od prvih grupa ne samo iz Hrvatske, nego i iz ovog djela Europe čiji su rad pozitvno recenzirali vodeći glazbeni kritičari.
U veljači 2002. godine Bambi Molesters odlaze na Novi Zeland kako bi nastupili na prestižnom „New Zealand Festivalu“. Jedan od njihovih 6 nastupa održanih u Wellingtonu tonski je zabilježen, te kasnije emitiran na nacionalnom novozelandskom radiju, prilog o grupi objavljen je i u središnjoj informativnoj emisiji novozelandske nacionalne televizijske kuće. Uz najveća imena svjetske kulturne scene (poput Bečke Filharmonije) The Bambi Molesters su bili jedini predstavnici rock glazbe te 2002. godine.
Iste godine nastupaju i na najvećem srednjoeuropskom glazbenom festivalu u Budimpešti „Pepsi Sziget Festival“.
2002. soundtrack filma “Prezimiti u Riju”, kojeg je u cijelosti komponirao Dalibor Pavičić, nagrađen je Zlatnom Arenom za najbolju filmsku glazbu, a pjesma „Prezimiti u Riu #1“ u izvedbi The Bambi Molestesa čini dio tog soundtracka.
Tijekom 2003. godine The Bambi Molesters provode uglavnom održavajući turneje i nastupajući. Nastupaju u Njemačkoj, Italiji, Švicarskoj, Španjolskoj, Austriji, Sloveniji, Hrvatskoj… Jedan od tih nastupa bio je i „Orange Blossom Special“ – festival najpoznatije njemačke nezavisne izdavačke kuće „Glitterhouse“.
U srpnju 2003. ponovno nastupaju kao predgrupa grupi R.E.M.- na tri koncerta njihove europske turneje ( u Locarnu-Švicarska, Beču-Austrija i Wiesbadenu-Njemačka). Time je grupa učinila značajan doprinos popularizaciji hrvatske urbane kulture u svijetu, budući da je to prvi slučaj da je jedna hrvatska grupa nastupala ne više koncerata u sklopu svjetske turneje jednog od najvećih i najpoznatijih svjetskih rock sastava.
Nakon završenih nastupa, The Bambi Molesters neko vrijeme ponovo posvećuju svom prvom albumu, kojeg su iznova snimili dodajući mu bonus pjesme. Tzv. remake nosi naslov ” Dumb Loud Hollow Twang – deluxe” , i objavljen je u prosincu 2003. godine. Kao bonus, ovom izdanju je dodan i DVD dokumentarac “The Bambi Molesters Backstage Pass”. Film je režirao Radislav Jovanov – Gonzo, a u njemu su uvrštene snimke snimljene u vremenskom razdoblju od 1998-2003., kako one koje su zabilježile samostalne nastupe grupe, tako i one snimljene tijekom njihovih nastupa s grupom R.E.M. Ovaj DVD je na Porinu 2004. nagrađen kao najbolji video program.
Početkom 2004. godine uslijedili su nastupi u Francuskoj, od kojih je jedan bio u sklopu jednog od najvećih francuskih rock festivala, „Printemps de Bourges“ u gradu Bourgesu gdje su The Bambi Molesters ponovno nastupili kao jedini predstavnici hrvatske glazbene scene. Nakon izlaska spomenutog albuma i DVD dokumentarnog filma grupa je bila nominirana za nezavisnu hrvatsku glazbenu nagradu „Zlatna Koogla“ u kategorijama najboljeg nastupa uživo i najbolje web stranice ( www.thebambimolesters.com )
Uz sve spomenuto, grupa The Bambi Molesters je u proteklih deset godina nastupala i u brojnim TV i radio emisijama, a singlovi, uz pripadajuće video spotove zauzimali su značajna mjesta na hrvatskim top listama. Uz spomenute studijske albume sudjelovala je na brojnim kompilacijskim izdanjima hrvatskih i stranih izdavačkih kuća ( „For a Few Guitars More“, „Rolling Stone- Rare Trax“, „Smells Like Surf Spirit“, „Feathers, Wood & Aluminium“, „Tuberider“, „Monster Party 2000“, „Link Wray Tribute“).
Sredinom 2003. godine, iz prijašnjih suradnji nastaje nova grupa The Strange, u sastavu članova The Bambi Molesters i svjetski priznatog, američkog, umjetnika i producenta Chrisa Eckmana (The Walkabouts). Grupa u lipnju objavljuje album «Nights of Forgotten Films» za hrvatsku izdavačku kuću Dancing Bear. Producent albuma je Phill Brown, jedan od najznačajnijih britanskih studijskih producenta u čijoj se bogatoj karijeri nalazi i suradnja s Bobom Marleyem, grupama Led Zeppelin i Roxy Music, Robertom Palmerom, Brianom Ferryjem. Dosad nezabilježena na ovim prostorima ova hrvatsko-američka suradnja uspješno je realizirana i kroz promotivne nastupe u najvećim hrvatkim gradovima uz gostovanje Scotta McCaugheya, legendarnog glazbenika iz Seattlea, frontmena grupe Minus 5 i člana grupe R.E.M.
2005. godine – albume „Nights of Forgotten Films“ grupeThe Strange i „Sonic Bullets/ 13 From the Hip“ The Bambi Molestersa za tržište cijele Europe objavljuje izdavačka kuća Warner Music.
UK SUBS
Karte su u pretprodaji (900 din!!): Plato Music Store i kafe “Fleka” na Akademiji. Na dan koncerta tako?e 900 din!!
Broj karata ograni?en na 400!!
UK Subs ne samo da pripadaju prvom talasu pank bendova nastalih polovinom sedamdesetih godina u Londonu, oni su i jedan od retkih bendova koji se nije ponovo formirao u poslednjih nekoliko godina kako bi zaradili na nekadašnjoj popularnosti. Razlog za to je jednostavan: UK Subs se nikada nisu istinski raspali. Osim perioda od par nedelja u 1983. godini, kada je ideja od razlazu izgledala kao dobro rešenje, bend je neprestano radio snimajući ploče i svirajući turneje gotovo tri decenije.
Sve je počelo 1976. godine u Londonu kada je Čarli Harper shvatio da su ga bendovi poput The Damned toliko impresionirali da je svoju ritam i bluz grupu Marauders preimenovao u The Subversives i odlučio da se upusti u avanturu čije je ime bilo punk rock. Skraćenje imena u The Subs je donelo i prvi problem nakon što je utvrđeno da bend istog naziva već postoji u Aberdinu, Škotskoj pa je najjednostavnije rešenje bilo da se ispred dodaju i slova UK. Sex Pistols su u tom trenutku žarili i palili širom ostrva sa svojim singlom ‘Anarchy in the UK’ pa nije bilo teško sabrati dva i dva.
Uspeh UK Subs je, međutim verovatno iznenadio i same članove benda. Serija vrlo uspešnih koncerata po londonskim klubovima i bezrezervna podrška Džona Pila (koji im je nudio novac iz svog džepa za snimanje singla) kroz radijske sesije ubrzo je bend izdigla na vrh talasa britanskog punk rocka. Prvi singl ‘C.I.D.’ je bez napora dostigao prvo mesto na britanskoj top listi alternativne muzike i označio početak plodnog perioda u životu benda koji je trajao do 1983. Ploče i turneje su se ređale jedna za drugom, svaka otvarajući sve više puteva za UK Subs. Svirke u Americi, velike hale umesto klubova, nastupi na televiziji i interesovanje ne samo muzičkih novina već i, bizarno, tinejdžerskh magazina za bend bili su sve elementi uzlazne putanje UK Subsa. Bend je, između ostalog bio i prvi punk rock sastav iz zapadne Evrope koji je ikada nastupio u tada komunističkoj Poljskoj, svirajući turneju 1982. godine na manjim stadionima i krunišući je nastupom pred 24,000 ljudi u Varšavi.
1983. i uspon new wavea s jedne i hardcorea s druge strane označili su smenu generacija na punk sceni. Mnogi bendovi su se raspali pa su čak i UK Subs prošli kroz jedinu neaktivnu fazu u svojoj karijeri. Ipak, Čarli Harper nije bio spreman da se tako lako preda. Uvodeći nove ljude u postavu koja je i do tada bila manje-više fluidna, otisnuo se na drugi deo putovanja koje i danas traje.
Poslednje dve decenije su prošle u konstantnim promenama postave i turnejama. Ove dve aktivnosti su, izgleda neodvojive od UK Subs, često se dešavajući da bend na pola turneje ostane bez nekog od članova, čije mesto zauzima raspoloživi lokalni muzičar koji ostaje u bendu do kraja turneje ili dok god ga drži zdravlje. Bend je izdao ogromnu količinu kompilacijskih albuma i živih snimaka tokom osamdesetih i devedesetih ali uvek treba imati na umu da Čarli i ekipa nikada nisu bili zainteresovani samo za unovčavanje stare slave. Novi albumi i singlovi stizali su i još uvek stižu nesmanjenim tempom. Harper još uvek ima šta da kaže i uvek se oko njega nalazi dovoljno prijatelja koji će uzeti instrumente u ruke i pomoći mu u tome.
UK Subs su poslednji put u Beogradu nastupili 2002. godine dolazeći direktno iz Londona. Sada, Beograd je jedna od stanica na evropskoj turneji koja pokriva dobar deo kontinenta.
Ne propustite da vidite deo punk rock istorije u sredu, 22. februara u klubu Akademija. Ovo je istorija koja se još piše.
hard-ons (australia)
Najpoznatiji ozi hardcore, pop-punk, punk-rock i sl. bend – HARD-ONS – po prvi put u Srbiji:
utorak, 06. decembar – Novi Sad @ NS TIME (gosti: Shoplifters)
sreda, 07. decembar – Beograd @ SKC (gosti: Acroholia)
Najveći australijski punk-rock bend, Hard Ons, osnovan je 1982. godine kada su tri petnaestogodišnja drugara iz sidnejske srednje škole Western Sydney’s Punchbowl Boys Highschool odlučila da zasviraju pank po uzoru na Sex Pistols, Ramones i Buzzcocks. Rasno i nacionalno šaroliki (gitarista Blackie jugoslovenskog porekla, bubjar Keish šrilankanskog i basista Ray Ahn korejskog), dečaci su odabrali ime koje verovatno nisu smeli da pomenu roditeljima i prvih par godina se kalili svirajući po školskim igrankama. Mešavina uzora i neobuzdana mašta članova benda obezbedila je razvoj muzike u više smerova sve dok nije dostignut zvuk koji neki danas opisuju kao kombinaciju Motorhead i Beach Boys – srećan spoj agresivnosti i humora, sirovosti i melodije.
Prvi ‘pravi’ koncert Hard-Ons su imali 1984. godine, nakon što su članovi postali zvanično punoletni i time obezbedili legalan ulazak u pabove i klubove u Sidneju. Koncertna aktivnost im je brzo obezbedila zavidnu lokalnu popularnost pa je ubrzo sledilo i objavljivanje prvog EP-a 1985. godine. Ovo je bio samo začetak respektabilne diskografije koja danas broji deset albuma, tri EP-a, trinaest singlova i nekoliko kompilacijskih izdanja. Karakteristično za ovaj bend je što je i pored visoke diskografske aktivnosti i solidne prodaje ploča, pogotovo u Evropi, sve uvek ostajalo pod neposrednom kontrolom članova. Hard-Ons ne samo što nikada nisu potpisali za ‘major’ etiketu, oni i dan-danas većinu poslova vezanu za objavljivanje muzike rade sami – od bukiranja turneja i dizajniranja omota za albume do prodavanja ploča na sopstvenim koncertima.
Naglašeno nezavisni u poslovnom smislu, Hard-Ons su mogli da udobno ostanu muzički dosledni sopstvenim idejama, obogaćujući odabrani stil elementima psihodelije ili metala ali zadržavajući sopstveni identitet. Ova iskrenost i predanost odabranom putu donela im je ne samo poštovanje publike širom sveta nego i tvrdokorno sledbeništvo u redovima same muzičke kulture iz koje su i potekli. Pank-prvoborci kao što su Jello Biafra (Dead Kennedys), Jerry A (Poison Idea) ili Henry Rollins su se borili za mogućnost da gostuju na koncertima ili snimcima Hard-Ons. Rollins je u tome i najdalje otišao uspevši da bend zarobi u studiju dovoljno dugo da snime zajedničku obradu ‘Let There be Rock’, koja je, kaže legenda, dobila čak i zvanično tapšanje po leđima od strane Malcolma Younga. Dave Grohl (ex-Nirvana) je 2003. godine Hard-Ons poveo na turneju sa Foo Fighters ne bi li ih naterao da zajedno sa njim na bini izvedu Motorhead klasik ‘Ace of Spades’ (i uspeo na koncertu u Melburnu). Chad Smith (Red Hot Chilli Peppers) je posle turneje na koju su RHCP vodili Hard-Onds kao goste proveo neko vreme radeći kao operator svetla na samostalnoj turneji Hard-Ons.
U uspehe benda se ubraja i neprekinut niz od čak sedamnaest izdanja u jedanaest godina (1983.-1994.) koja su dostigla prvo mesto australijske nezavisne liste. Uprkos tome i, za nezavisni bend zavidnoj količini od 250,000 ploča prodath širom sveta, za Hard Ons je verovatnije da će imati rasprodat koncert u londonskoj Astoriji nego u lokalnom pabu u Sidneju.
Odlučivši da se sredinom devedesetih raziđu, kako bi imali vremena za drugačije muzičke projekte, Hard-Ons su ipak nastavili posle par godina, objavljujući nove ploče i svirajući uživo. Ovoga puta, međutim, za bubnjevima se našao Pete Kostić (Regurgitator, Front End Loader), zamenjujići Keisha koji je definitivno odabrao drugačiji muzički put. Uz Kostića, bend je postao nešto agresivniji u zvuku, ne gubeći ništa od karakterističnog šarma.
Ova godina obeležava i veliku turneju kojom bend slavi svoju dvadesetjednogodišnjicu. Za tu priliku, čak je i Keish rešio da se vrati starom jatu, te je oslobođen obaveze da istovremeno svira bubnjeve i peva, sada unapređen u ulogu glavnog pevača. Prvi put u dve decenije postojanja, Hard-Ons su kvartet.
Na pitanje da li su umorni posle toliko godina postojanja i konstantnog sviranja, članovi benda sa entuzijazmom odgovaraju da vode zdrav život i odlaske u teretanu zamenjuju sviranjem koncerata: Priliku da se uverimo u kakvoj su formi imaćemo na dva koncerta u Srbiji 06. i 07. decembra u Novom Sadu (NS TIME) i Beogradu (SKC).
